Manley en Bløf

• 30 augustus 2007
• Sander van der Heide
• 2 comments

Polyhymnia schijnt nogal een hoge reputatie in de wereld te hebben als het gaat om akoestiek en topproducties. Zo komen er geregeld hoogstaande Japanners of Amerikanen langs om al het moois te bewonderen en te beluisteren. Zo heeft George Massenburg een tijdje in mijn favoriete masteringruimte (studio 3) zitten genieten en kwam onlangs Eve Manley bij mij binnenwandelen. Ze was zeer onder de indruk van de ruimte, maar ook verbaasd dat ik geen analoge compressor gebruikte. Ik liet haar eerlijkheidshalve weten dat ik al 14 jaar zonder redt en dat zelfs bandcompressie me de rillingen geeft. Elke analoge compressor die ik tot nu toe heb geprobeerd voegde niets toe en gaf me meestal een soort ‘druk-op-de-borst’-gevoel. Zo ook de ManleySLAM! (de naam zegt het al). Ze raadde me aan om toch eens naar de Manely Variable Mu te luisteren.

Nog geen twee weken later werd ik door Lammert van Maarten’s Sound & Vision gebeld. Er stond een gecustomizede (toegevoegd was een HighPass-filter op de Side Chain), gloednieuwe VaMu klaar voor me, om uit te proberen. Achteloos zette ik het apparaat in mijn analoge ketting voor de SPL-EQ. Ik was net met een Clouseau Tribute CD (o.a. Marco Borsato met Cara Lucia) bezig en probeerde deze op een probleemmix met ‘zwbberlaag’. Ik stond versteld: Plat als een dubbeltje, maar toch lekker. De VaMu klinkt enorm indrukwekkend en dat maakt ‘m gelijk gevaarlijk (je went snel aan het geluid en moet soms even afstand nemen van een track om later te horen dat het ‘too much’ is). Zeker in compilaties als Junior Eurosong België (die ik jaarlijks voor VRT mag maken) bleek hij onmisbaar om tracks die geen kracht hadden op te trekken naar platgewalste ‘voorgemasterde’ tracks.

Ik was pas echt overtuigd toen ik begon aan de soundtrack van de bioscoopfilm “Een manier om thuis te komen – Umoja Live” van Bløf. Van mixtechnicus Holger Schwedt kreeg ik de surroundmix van de film, zodat ik zelf een downmix naar 2 kanalen kon maken. Na de juiste verhouding van ‘ambiance’ en zang trok de Manley het laag zo mooi strak, dat het gewoon heerlijk te ‘kleuren’ was. De CD is een echte aanrader.

Na het maken van de perfect Diane Krall-sound op 2 extra tracks voor een Griekse en Poolse release van het Burt Bacharach-album van Trijntje Oosterhuis, gemixt door Al Schmitt, ben ik een nummer van Bløf opnieuw voor single gaan masteren: “Alles is Liefde”. De vorige masteringsessie had veel tijd gekost, maar ik was achteraf nog steeds niet tevreden. Uiteindelijk had ik 2 mixen, 1 met te weinig bas en 1 met net iets te veel. Op beiden vond ik de zang net een tikje teveel wegzakken in al het gitaargeweld. Zoals ik had gehoopt kon ik dit keer de versie met minder bas (in de film en bij de videoclip staat nu mijn vorige versie van de mix met meer bas) in balans brengen met de Manley en met een ‘Mid-Side”-module van Daniel Weiss de stem er wat uitlichten. Deze versie heeft nu wat meer “Chili Peppers’-sound en is gewoon lekker brutaal nu, maar niet agressief. Heerlijk hard af te draaien dus. Hier nog mijn setting:

Ik gebruik deze foto’s voor het terughalen van mijn settings per nummer. Plaats de foto’s in een aparte map van Aperture en refereer per track aan het fotonummer.